Album review
Everybody Scream – Florence + The Machine, ένα τελετουργικό άλμπουμ που μετατρέπει τον πόνο σε συλλογική κάθαρση.

- Αρχική
- Μουσική
- Album review
- Everybody Scream – Florence + The Machine, ένα τελετουργικό άλμπουμ που μετατρέπει τον πόνο σε συλλογική κάθαρση.
Ένα τελετουργικό ξόρκι, μια συλλογική κραυγή, μια γυναικεία ανάσταση.
Μια ομαδική κραυγή. Μια εμπειρία όπου η μουσική γίνεται σώμα, αναπνοή, φωτιά, και στο τέλος, καθαρτήριο.
Από την πρώτη στιγμή, η Welch δεν κρύβεται πίσω από μεταφορές. Δηλώνει παρούσα, εύθραυστη, μα και τρομακτικά δυνατή. Εδώ δεν επιχειρεί να διηγηθεί τον πόνο σαν παρατηρήτρια. Τον ζει. Τον τραγουδά. Τον ξορκίζει μαζί με εμάς.
Το άλμπουμ ξεκινά από ένα σημείο τραύματος: την εκτοπική εγκυμοσύνη που παραλίγο να της στοιχίσει τη ζωή. Μόλις λίγες ημέρες μετά την επείγουσα επέμβαση, επέστρεψε στη σκηνή, σαν να μην επέτρεψε στον κόσμο – ούτε στον πόνο – να την λυγίσει. Αυτό το γεγονός δεν είναι μικρή υποσημείωση· είναι ο παλμός του άλμπουμ, η σκιά και το φως του.
Σε αντίθεση με το Dance Fever, που περιστρεφόταν γύρω από το άγχος της μητρότητας, εδώ η Florence μιλά για θνητότητα, γυναικείες μνήμες, σύγχρονη αποξένωση, μυστικισμό και επιθυμία για επιβίωση. Το Everybody Scream δεν είναι απλά μουσική – είναι ρυθμός, τελετή, σωματικότητα.
Και αυτή τη φορά, η φωνή της Welch γίνεται ακόμη πιο αρχαϊκή, ωμή, σχεδόν πρωτόγονη. Επιστρέφει στην όπερα, υιοθετεί τεχνικές μεσαιωνικής φωνητικής, αφήνει κραυγές, ψαλμούς και αναστεναγμούς να γίνουν μέρος του συνόλου.
Δίπλα της βρίσκεται μια γυναικεία χορωδία – το Idrîsî Ensemble και το Deep Throat Choir – που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα σαν τελετουργία. Οι φωνές τους δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε μια μυστική συγκέντρωση γυναικών, όπου μοιράζονται εμπειρίες, αναμνήσεις και δύναμη.
Το Everybody Scream αγγίζει τη γη. Την αφήνει να δονείται κάτω από τα πόδια μας. Το folk μπλέκεται με την gotic αισθητική, το μυστικιστικό με το ψηφιακό, το παλιό με το νέο. Σαν να μας λέει ότι η σύγχρονη γυναίκα κουβαλάει και μνήμες προγόνων, αλλά και άγχη TikTok sessions στις τρεις το πρωί.
Και μέσα σε όλα αυτά, η Florence μάς προκαλεί να σταθούμε δίπλα της. Να ουρλιάξουμε μαζί. Να εξαγνίσουμε φόβους. Να πάρουμε ανάσα. Να αποδεχτούμε ότι η ευθραυστότητα είναι κι αυτή μια μορφή δύναμης.
Τα τραγούδια του Everybody Scream – κομμάτι-κομμάτι
The Old Religion
Ένα ατμοσφαιρικό κάλεσμα πίσω στις ρίζες. Η Florence αυτοσαρκάζεται, παρουσιάζεται σαν «ηρωίδα που επιστρέφει για έκτη σεζόν». Η φωνή της αιωρείται ανάμεσα σε μυστικισμό και pop θεατρικότητα. Ακούγεται σαν ο πρόλογος μιας τελετουργίας όπου ο ακροατής μπαίνει με σεβασμό.
Witch Dance
Συγκλονιστικά οργανικά φωνητικά, σαν χορωδία αρχαίας ιέρειας. Το beat μοιάζει με χτύπημα σε τελετουργικό τύμπανο κάτω από φεγγάρι. Το τραγούδι «σμίγει» το αρχέγονο με το μοντέρνο – σαν rave σε δάσος.
Η Florence τραγουδά, ψιθυρίζει και αφήνει το σώμα της να μιλήσει. Το track σε παρασέρνει, σε κάνει μέρος της τελετής.
Drink Deep
Ασημένιες καμπανούλες και σκοτεινός ρυθμός σε κάνουν να νιώθεις σε άγνωστο χώρο. Η φωνή μοιάζει σαν να λέει ξόρκι, αργά και υπνωτιστικά.
Ένας από τους πιο θεατρικούς και κινηματογραφικούς ήχους του άλμπουμ. Σου δημιουργεί την αίσθηση πως κάτι έρχεται – και πρέπει να είσαι έτοιμος. Εδώ η Welch μιλά για εσωτερική κάθαρση και surrender.
Perfume and Milk
Ένα ταξίδι στην ψηφιακή περίοδο της πνευματικότητας. Η Florence σχολιάζει το TikTok-μυστικισμό με οξύ χιούμορ.
«Divine revelations on my phone» – σύγχρονη προσευχή σε οθόνη. Μια μελωδία που μοιάζει αιθέρια αλλά έχει οξύ κοινωνικό βλέμμα. Το track σε κάνει να σκεφτείς πόσο «εξαρτημένα πνευματικοί» γίναμε.
Kraken
Το σώμα ως πηγή μνήμης, τραύματος, σύγχυσης, θηλυκότητας. Στίχοι που φωνάζουν: «Δεν ανήκω ούτε εδώ ούτε εκεί». Αναφορά στο binge-watching ως σύγχρονο καταφύγιο άγχους.
Η μουσική ανεβαίνει σαν κύμα και μετά εκρήγνυται. Ένα από τα πιο συναισθηματικά φορτισμένα κομμάτια του δίσκου.
Το Everybody Scream δεν είναι άλμπουμ που ακούς στο background. Το ζεις. Το νιώθεις. Το κουβαλάς.
Είναι ένα έργο για γυναίκες που επιβιώνουν επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή. Για ανθρώπους που έμαθαν πως η ευαισθησία μπορεί να είναι όπλο. Για όσους ξέρουν πως ο πόνος δεν εξαφανίζεται – εξαγνίζεται.
Η Florence Welch φτιάχνει ένα άλμπουμ-μυστήριο. Ένα άλμπουμ που δεν ψιθυρίζει — ουρλιάζει και σε καλεί να ουρλιάξεις μαζί της.






