Μια εντυπωσιακή νέα τοιχογραφία αναπλάθει έναν από τους πιο αρχαίους θησαυρούς της πόλης – ένα αγγείο με την απεικόνιση του αποχαιρετισμού του Έκτορα και της Ανδρομάχης από την Ιλιάδα του Ομήρου. Η τέχνη του δρόμου δίνει νέα ζωή σε έναν θρύλο χιλιάδων ετών, συνδέοντάς τον με την τοπική ιστορία και παράδοση.

Όταν ο μύθος γίνεται σύγχρονος

Η τοιχογραφία βασίζεται σε ένα αρχαίο κόκκινο αγγείο που βρίσκεται στο Museo del Delta Antico του Comacchio. Το αγγείο απεικονίζει τη στιγμή που ο Έκτορας, ο μεγάλος ήρωας της Τροίας, αποχαιρετά τη σύζυγό του Ανδρομάχη πριν πάει στη μάχη. Είναι μια από τις πιο συγκινητικές σκηνές στην Ιλιάδα – η στιγμή όπου η αγάπη συναντά το καθήκον, όπου ένας άνδρας ξέρει ότι πηγαίνει να αντιμετωπίσει το πεπρωμένο του.

Ο καλλιτέχνης παίρνει αυτή την κλασική σκηνή και τη μεταφέρει στο παρόν. Δεν είναι απλώς μια αντιγραφή του αρχαίου αγγείου – είναι μια αναπλαισίωση που συνδυάζει τη γλώσσα της αρχαίας κεραμικής με την οπτική ενέργεια του σύγχρονου street art. Το αποτέλεσμα είναι κάτι που μιλάει τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν.

Το Comacchio, μια πόλη που έχει σχηματιστεί από το νερό και τον χρόνο, γίνεται τόσο σκηνή όσο και θέμα. Η πόλη αυτή της βόρειας Ιταλίας χτίστηκε πάνω σε λιμνοθάλασσες και κανάλια, και για αιώνες οι κάτοικοί της έζησαν από τη θάλασσα και τα νερά της περιοχής.

Οι ψαράδες χελιών ως μοντέρνοι ηρωες

Σε αυτή τη νέα αφήγηση, ο Έκτορας και η Ανδρομάχη αναγεννιούνται ως fiocinini – οι ψαράδες χελιών που κάποτε περιηγούνταν στις λιμνοθάλασσες κάτω από τη σκέπη της νύχτας. Αυτοί οι ψαράδες ρίσκαραν τιμωρία για να ταΐσουν τις οικογένειές τους, καθώς η αλιεία χελιών ήταν συχνά παράνομη ή περιορισμένη.

Ο ήσυχος ηρωισμός τους αντηχεί μέσα στη σύνθεση της τοιχογραφίας. Στην εικόνα, ο Έκτορας προσφέρει τώρα το ψάρεμα της νύχτας στην Ανδρομάχη κάτω από έναν ουρανό βαρύ με την παρουσία των προγόνων. Είναι μια όμορφη μεταφορά – αντί να πηγαίνει στον πόλεμο, ο Έκτορας επιστρέφει από τη νυχτερινή αλιεία, φέρνοντας τροφή αντί για δόξα.

Σύμβολα της τοπικής ιστορίας

Κάθε σύμβολο που είναι ζωγραφισμένο στον τοίχο ριζώνει τον μύθο στον ρυθμό της λιμνοθάλασσας. Το χέλι, το paradello (ένα τοπικό εργαλείο αλιείας), το forcola, το passera και το velucepi – όλα αυτά είναι αντικείμενα που συνδέονται με την παραδοσιακή ζωή και τεχνική του Comacchio.

Αυτά τα στοιχεία υφαίνονται μαζί με την τοπική τέχνη, την ιστορία και την κοινή ταυτότητα. Δεν είναι απλά διακοσμητικά – είναι μέρος της ιστορίας που λέει η τοιχογραφία. Μιλούν για τον τρόπο ζωής που διαμόρφωσε αυτή την κοινότητα για γενιές.

Η γέφυρα μεταξύ παρελθόντος και παρόντος

Μέσω αυτού του διαλόγου μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, η τοιχογραφία μετατρέπει την αρχαία τραγωδία σε μια ζωντανή αφήγηση. Μιλάει για το θάρρος, την ανθεκτικότητα και το ακατάβλητο πνεύμα των ανθρώπων του Comacchio.

Ο Έκτορας και η Ανδρομάχη στην Ιλιάδα αντιπροσωπεύουν την τραγική σύγκρουση μεταξύ προσωπικής αγάπης και κοινωνικού καθήκοντος. Ο Έκτορας πρέπει να πολεμήσει για την πόλη του, παρόλο που ξέρει ότι μπορεί να μην επιστρέψει ποτέ. Η Ανδρομάχη πρέπει να τον αφήσει να φύγει, παρόλο που φοβάται ότι θα τον χάσει.

Στη νέα εκδοχή, αυτό το θέμα μεταφράζεται στην πραγματικότητα των ψαράδων του Comacchio. Κι αυτοί αντιμετώπιζαν κινδύνους κάθε νύχτα – από τα στοιχεία της φύσης, από τις αρχές που τους κυνηγούσαν, από την αβεβαιότητα της ζωής στα νερά. Κι αυτοί το έκαναν από αγάπη για τις οικογένειές τους, από καθήκον προς τους δικούς τους.

Η τοιχογραφία δεν είναι απλώς μια όμορφη εικόνα στον τοίχο. Είναι μια δήλωση για το πώς οι μύθοι μπορούν να ξαναζωντανεύουν σε κάθε εποχή, πώς οι παλιές ιστορίες μπορούν να μιλήσουν στις νέες γενιές με νέους τρόπους. Είναι ένας τρόπος να πει η κοινότητα του Comacchio: “Αυτή είναι η ιστορία μας, αυτοί είναι οι ήρωές μας.”

Το street art έχει αυτή τη δύναμη – να πάρει κάτι αρχαίο και να το κάνει ξανά επίκαιρο, να πάρει κάτι καθολικό και να το κάνει τοπικό. Σε αυτή την περίπτωση, ένας μύθος από την αρχαία Ελλάδα γίνεται μια ιστορία για την Ιταλία του 20ού αιώνα, και και τα δύο γίνονται μια ιστορία για το σήμερα.

Οι επισκέπτες του Comacchio που περνούν από τη Via Spina τώρα βλέπουν κάτι που τους συνδέει με τον τόπο με έναν νέο τρόπο. Βλέπουν πώς η ιστορία τους συνδέεται με τους μεγάλους μύθους, πώς οι δικοί τους ήρωες – οι ψαράδες που δούλευαν τη νύχτα για να ταΐσουν τις οικογένειές τους – είναι το ίδιο άξιοι τιμής με τους ήρωες της Τροίας.

Πηγή: streetartnews.net